moeder is het aanraken van zijn lijf verleerd
dat al een week lang in de steigers staat
ze wil hem niet omdat hij langzaam vergaat
liever heeft ze de dag die heeft aangemeerd

​​​​​​aan een verzorging ervan begint ze niet
de takken ogen broos, de stam vrij zwak
eens voelde zij zich bij hem op het gemak
nu rest de wang nog als tastbaar gebied

kon ze hem maar een film laten wezen
die de oude fragmenten doen herleven
van hoe hij was, speels en fris van buiten

zijn lijf was sterk en werd dikwijls gelezen
met kusjes van top tot teen beschreven
de dag schemert nog achter de ruiten